- Isang kanta na kasama sa 4th album ng Yoon Do-hyun Band (YB)

구름낀 하늘은 왠지 네가 살고 있는
나라일 것 같아서
창문들마저도 닫지 못하고
하루종일 서성이며 있었지

삶의 작은 문턱조차 쉽사리 넘지 못했던
너에게 나는 무슨말이 하고파서 였을까

먼 산 언저리마다 너를 남기고 돌아서는
내게 시간은 그만 놓아주라는데
난 왜 너 닮은 목소리마저 가슴에 품고도
같이 가자 하지 못했나

길 잃은 작은 새 한 마리가
하늘 향해 그리움 외칠때
같이 놀던 어린 나무 한 그루
혼자 남게 되는 게 싫었지

해 져가는 넓은 들판 위에서 차가운 바람
불어도 들려오던 노래 내 곁에 없었지

먼 산 언저리마다 너를 남기고 돌아서는
내게 시간은 그만 놓아주라는데
난 왜 너 닮은 목소리마저 가슴에 품고도
같이 가자 하지 못했나

먼 산 언저리마다 너를 남기고 돌아서는
내게 시간은 그만 놓아주라는데
난 왜 너 닮은 목소리마저 가슴에 품고도
같이 가자 하지 못했나

gureumkkin haneureun waenji nega salgo issneun
narail geot gataseo
changmundeulmajeodo datji moshago
harujongil seoseongimyeo isseossji

salmui jageun munteokjocha swipsari neomji moshaessdeon
neoege naneun museunmari hagopaseo yeosseulkka

meon san eonjeorimada neoreul namgigo doraseoneun
naege siganeun geuman nohajuraneunde
nan wae neo talmeun moksorimajeo gaseume pumgodo
gati gaja haji moshaessna

gil ilheun jageun sae han mariga
haneul hyanghae geurium oechilttae
gati noldeon eorin namu han geuru
honja namge doeneun ge silheossji

hae jyeoganeun neolpeun deulpan wieseo chagaun baram
bureodo deullyeoodeon norae nae gyeote eopseossji

meon san eonjeorimada neoreul namgigo doraseoneun
naege siganeun geuman nohajuraneunde
nan wae neo talmeun moksorimajeo gaseume pumgodo
gati gaja haji moshaessna

meon san eonjeorimada neoreul namgigo doraseoneun
naege siganeun geuman nohajuraneunde
nan wae neo talmeun moksorimajeo gaseume pumgodo
gati gaja haji moshaessna
 

Ang maulap na kalangitan kahit papaano ay parang ang bansang tinitirhan mo, kaya hindi ko man lang maisara ang mga bintana at maghapong maghapon, kaya hindi ko man lang maisara ang mga bintana. Ano ang nais kong sabihin sa iyo, na hindi madaling tumawid kahit ang maliit na hangganan ng buhay? Sinabi sa akin ng oras na bumitaw na lang, iiwan ka sa bawat malayong bundok. Bakit hindi ko masabi na sabay tayo, kahit hawak ko ang boses mo sa puso ko? Nang ang isang munting naliligaw na ibon ay sumigaw ng kanyang pananabik patungo sa langit, ayaw kong maiwang mag-isa ang batang punong dati kong pinaglalaruan. Wala na sa tabi ko ang kantang naririnig ko, kahit umihip ang malamig na hangin sa malawak na bukid kung saan lumulubog ang araw. Sinabi sa akin ng oras na bumitaw na lang, iiwan ka sa bawat malayong bundok. Sinasabi ng oras na bumitaw ako, pero bakit hindi ko masabi na, "Sabay na tayo", kahit hawak ko ang boses mo sa puso ko?

Iniwan ka sa bawat malayong bundok, lumingon ako, pero sinasabi ng oras na bumitaw ako, kahit hawak ko ang boses mo sa puso ko?
Bakit hindi ko masabi, "Sabay na tayo"?