나는 한때 내가 이 세상에
사라지길 바랬어
온 세상이 너무나 캄캄해
매일 밤을 울던 날
차라리 내가 사라지면
마음이 편할까
모두가 날 바라보는
시선이 너무나 두려워

아름답게 아름답던
그 시절을 난 아파서 
사랑받을 수 없었던
내가 너무나 싫어서
엄마는 아빠는
다 나만 바라보는데
내 마음은 그런 게 아닌데
자꾸만 멀어만 가

어떡해 어떡해 어떡해 어떡해

시간이 약이라는 말이
내게 정말 맞더라고
하루가 지나면 지날수록
더 나아지더라고
근데 가끔은 너무 행복하면
또 아파올까 봐
내가 가진 이 행복들을
누군가가 가져갈까 봐

아름다운 아름답던
그 기억이 난 아파서
아픈 만큼 아파해도
사라지지를 않아서
친구들은 사람들은
다 나만 바라보는데
내 모습은 그런 게
아닌데 자꾸만 멀어만 가

그래도 난 어쩌면 내가
이 세상에
밝은 빛이라도 될까 봐
어쩌면 그 모든 아픔을
내딛고서라도 짧게
빛을 내볼까 봐
포기할 수가 없어
하루도 맘 편히
잠들 수가 없던 내가
이렇게라도 일어서
보려고 하면
내가 날 찾아줄까 봐

아아아아아아아-
아아아아아아아-
아아아아아아아- 
아아아아아아-

얼마나 얼마나 아팠을까
얼마나 얼마나 아팠을까
얼마나 얼마나
얼마나 바랬을까

naneun hanttae naega i sesange
sarajigil baraesseo
on sesangi neomuna kamkamhae
maeil bameul uldeon nal
charari naega sarajimyeon
maeumi pyeonhalkka
moduga nal baraboneun
siseoni neomuna duryeowo

areumdapge areumdapdeon
geu sijeoreul nan apaseo 
sarangbadeul su eopseossdeon
naega neomuna silheoseo
eommaneun appaneun
da naman baraboneunde
nae maeumeun geureon ge aninde
jakkuman meoreoman ga

eotteokhae eotteokhae eotteokhae eotteokhae

sigani yagiraneun mari
naege jeongmal majdeorago
haruga jinamyeon jinalsurok
deo naajideorago
geunde gakkeumeun neomu haengbokhamyeon
tto apaolkka bwa
naega gajin i haengbokdeureul
nugungaga gajyeogalkka bwa

areumdaun areumdapdeon
geu gieogi nan apaseo
apeun mankeum apahaedo
sarajijireul anhaseo
chingudeureun saramdeureun
da naman baraboneunde
nae moseubeun geureon ge
aninde jakkuman meoreoman ga

geuraedo nan eojjeomyeon naega
i sesange
balkeun biccirado doelkka bwa
eojjeomyeon geu modeun apeumeul
naeditgoseorado jjalpge
bicceul naebolkka bwa
pogihal suga eopseo
harudo mam pyeonhi
jamdeul suga eopsdeon naega
ireohgerado ireoseo
boryeogo hamyeon
naega nal chajajulkka bwa

aaaaaaa-
aaaaaaa-
aaaaaaa- 
aaaaaa-

eolmana eolmana apasseulkka
eolmana eolmana apasseulkka
eolmana eolmana
eolmana baraesseulkka
 

Vroeger wilde ik van deze wereld verdwijnen. De hele wereld was zo donker. Ik huilde elke nacht. Ik vroeg me af of ik me beter zou voelen als ik zou verdwijnen. Ik was zo bang voor de blikken van anderen. Ik haatte mezelf zo erg omdat er in die mooie dagen niet van mij gehouden kon worden. Mijn vader en moeder keken allemaal naar mij. Mijn hart was niet zo. Ze kwamen steeds verder weg. Wat moet ik doen? Wat moet ik doen? Wat moet ik doen? Wat moet ik doen? Het gezegde ‘tijd heelt alles’ is voor mij wel van toepassing. Naarmate de dagen verstreken, ging het beter met mij. Maar soms, als ik té blij ben, ben ik bang dat ik weer gekwetst word. Geluk
Ik ben bang dat iemand het van me afpakt

Die mooie, mooie herinneringen doen pijn
Maar ook al heb ik pijn
verdwijnen ze niet
Mijn vrienden
kijken allemaal naar me
Maar zo zie ik er niet uit
Maar ik raak steeds verder weg

Toch vraag ik me af of ik
een helder licht in deze wereld kan zijn
Misschien kan ik al die pijn overwinnen
en even schijnen
Ik kan niet opgeven
Ik kon niet
comfortabel slapen
zelfs niet voor een dag
Maar als ik probeer op te staan
zo
vraag ik me af of je me zult komen zoeken

Aaaaaaaaaaaaa-
Aaaaaaaaaaaaa-
Ah ...