Geschreven en gecomponeerd door Kim Chang-gi

시청앞 지하철 역에서
너를 다시 만났었지
신문을 사려 돌아섰을 때
너의 모습을 보았지

발 디딜틈 없는 그곳에서
너의 이름을 부를 땐
넌 놀란 모습으로 음음음

너에게 다가가려 할 때에
난 누군가의 발을 밟았기에
커다란 웃음으로
미안하다 말해야 했었지

살아가는 얘기 변한 이야기
지루했던 날씨 이야기
밀려오는 추억으로
우린 쉽게 지쳐갔지

그렇듯 더디던 시간이
우리를 스쳐 지난 지금
너는 두 아이의 엄마라며
엷은 미소를 지었지

나의 생활을 물었을 땐
나는 허탈한 어깨짓으로
어딘가에 있을 무언가를
아직 찾고 있다했지

언젠가 우리 다시 만나는 날에
빛나는 열매를 보여준다 했지
우리의 영혼에 깊이 새겨진
그날의 노래는 우리 귀에 아직 아련한데

가끔씩 너를 생각한다고
들려주고 싶었지만
짧은 인사만을 남겨둔채
너는 내려야 했었지

바삐 움직이는 사람들 속에
너의 모습이 사라질 때
오래전 그날처럼 내 마음에는

언젠가 우리 다시 만나는 날에
빛나는 열매를 보여준다 했지
우리의 영혼에 깊이 새겨진
그날의 노래는 우리 귀에 아직 아련한데

라라라라라라라라

sicheongap jihacheol yeogeseo
neoreul dasi mannasseossji
sinmuneul saryeo doraseosseul ttae
neoui moseubeul boassji

bal didilteum eopsneun geugoseseo
neoui ireumeul bureul ttaen
neon nollan moseubeuro eumeumeum

neoege dagagaryeo hal ttaee
nan nugungaui bareul balpassgie
keodaran useumeuro
mianhada malhaeya haesseossji

saraganeun yaegi byeonhan iyagi
jiruhaessdeon nalssi iyagi
millyeooneun chueogeuro
urin swipge jichyeogassji

geureohdeut deodideon sigani
urireul seuchyeo jinan jigeum
neoneun du aiui eommaramyeo
yeolpeun misoreul jieossji

naui saenghwareul mureosseul ttaen
naneun heotalhan eokkaejiseuro
eodingae isseul mueongareul
ajik chajgo issdahaessji

eonjenga uri dasi mannaneun nare
biccnaneun yeolmaereul boyeojunda haessji
uriui yeonghone gipi saegyeojin
geunarui noraeneun uri gwie ajik aryeonhande

gakkeumssik neoreul saenggakhandago
deullyeojugo sipeossjiman
jjalpeun insamaneul namgyeodunchae
neoneun naeryeoya haesseossji

bappi umjigineun saramdeul soge
neoui moseubi sarajil ttae
oraejeon geunalcheoreom nae maeumeneun

eonjenga uri dasi mannaneun nare
biccnaneun yeolmaereul boyeojunda haessji
uriui yeonghone gipi saegyeojin
geunarui noraeneun uri gwie ajik aryeonhande

rararararararara
 

Bij het metrostation voor het stadhuis kwam ik je weer tegen. Toen ik mij omdraaide om een ​​krant te kopen, zag ik jou. Toen ik je naam riep, keek je verbaasd en zei je, "Mmm, mmm", op die plek waar je geen stap kon zetten. Toen ik je wilde benaderen, stapte ik op iemands voet, dus ik moest met een grote lach "het spijt me" zeggen. Het verhaal van het leven, een verhaal van verandering. Toen het saaie weer toesloeg, werd ik snel moe. Als de herinneringen terugkwamen, werden we snel moe. Toen die trage tijd voorbijging, glimlachte je flauwtjes en zei: "Ik ben moeder van twee kinderen." Toen ik hem naar mijn leven vroeg, knikte ik wanhopig en zei: "Ik ben nog steeds op zoek naar iets dat ergens zou moeten zijn."

Je zei dat wanneer we elkaar weerzien
Je liet me schitterend fruit zien
Diep gegraveerd in onze ziel
Het lied van die dag is nog steeds zwak in onze oren

Ik wilde je vertellen dat ik soms aan je denk
Maar je moest uitstappen

Enkel een korte groet achterlatend
Tussen de drukbezochte mensen
Wanneer je figuur verdwijnt
In mijn hart zoals die dag lang geleden

Je zei dat wanneer we elkaar weerzien
Je liet me schitterend fruit zien
Diep gegraveerd in onze ziel
Het lied van die dag is nog steeds zwak in onze oren

Lalalalalalala