- เพลงที่รวมอยู่ในเพลงไตเติ้ลของอัลบั้มปกติชุดที่ 3 ของ Leessang
- Ryu Seung-beom ปรากฏตัวในมิวสิควิดีโอ

날 사랑한다는 말 천번을 넘게 내 맘
구석구석 빼곡히 써놓고 이제 와 나를
망부석 여인처럼 남겨둔 채 방 한구석 먼지처럼
나를 밀어둔 채 헤어지자 말하는 너의 뺨을
나도 모르게 때리고 내 발목을 잡는 땅을
억지로 뿌리치며 한참을 걸으며 다짐했어
다신 내 곁에 널 두지 않겠다고
여태 널 지키기 위해 했던 나의 노력
그 모든걸 다 오려 저 달리는 차들 속으로 던지고
눈물 섞인 웃음을 짓고
어떻게든 너보다 잘 살 거라는 믿음
저 짙은 어둠속에 새기며

내가 웃는게 웃는게 아니야
또 내가 걷는게 걷는게 아니야
너의 기억 그 속에서 난 눈물 흘려 너를 기다릴뿐
내가 웃는게 웃는게 아니야
또 내가 걷는게 걷는게 아니야
너의 기억 그 속에서 난 눈물 흘려 너를 기다릴뿐

몇 일이나 지났을까 늦가을 쓸쓸한 거리처럼
물가에 홀로 앉은 낚시꾼처럼
외로움과 기다림에 지친
난 끝없는 줄담배에 기침을 하며
미친 듯이 추억속으로 빨려들어가
애교 섞인 목소리에 꺾인 나뭇가지처럼 쓰러져
그녀의 품에 안기고 달콤한 꿈에 부풀어
영원히 나를 붙들어매라며 농담을 하고
어디를 가도 누구를 만나도 언제나 둘이기에
즐거운 분위기에 우린 항상 행복해 했었지
그랬었지 하지만 이젠 그녀는 내 곁에 없지
난 또 외로움에 밤길을 걷지

그대 떠나보낸 내 가슴에
눈물이 차올라 날 흔들며 아프게 해
그대 떠나보낸 내 두 눈에 어둠이 다가와 또 난

너를 잊을래 난 너를 잊을래
아무리 외쳐봐도 그게 안돼
너를 아껴주지 못해 또 후회하네
너를 잊을래 난 너를 잊을래
아무리 외쳐봐도 그게 안돼
네가 웃던 기억 속에 또 미쳐가네

내가 웃는게 웃는게 아니야
또 내가 걷는게 걷는게 아니야
너의 기억 그 속에서 난 눈물 흘려 너를 기다릴뿐
내가 웃는게 웃는게 아니야
또 내가 걷는게 걷는게 아니야
너의 기억 그 속에서 난 눈물 흘려 너를 기다릴뿐

너 없는 아픔에 모든 건 눈물을 흘리며 코를 푸네
남자답게 웃고 싶지만
매 순간 멍해지는 습관 고쳐지질 않고
남자답게 웃고 싶지만
남자답게 난 웃고싶지만 밥 한숟갈 떠 넣기가
이렇게 힘들수가 날 위로하는 친구의 웃음도
내 눈엔 슬픈 구슬로 바뀌어
웃으려 웃어봐도 안되는 난 먼 곳으로

내가 웃는게 웃는게 아니야
또 내가 걷는게 걷는게 아니야
너의 기억 그 속에서 난 눈물 흘려 너를 기다릴뿐
내가 웃는게 웃는게 아니야
또 내가 걷는게 걷는게 아니야
너의 기억 그 속에서 난 눈물 흘려 너를 기다릴뿐

คุณบอกว่าคุณรักฉันมากกว่าพันครั้ง เติมเต็มทุกซอกทุกมุมของหัวใจฉัน และตอนนี้คุณก็ทิ้งฉันไว้ข้างหลังเหมือนผู้หญิงที่ดูเหมือนก้อนหิน เหมือนฝุ่นในมุมห้อง และคุณกำลังบอกว่าให้เราเลิกกัน และฉันก็ตบแก้มคุณโดยไม่รู้ตัว และสะบัดพื้นที่กำลังจับข้อเท้าฉันออกอย่างรุนแรง และฉันก็เดินอยู่เป็นเวลานาน สาบานว่าฉันจะไม่มีวันมีคุณอยู่ข้างๆ ฉันอีก และความพยายามที่ฉันทำเพื่อปกป้องคุณ โยนมันทิ้งไปในรถที่วิ่งผ่านไป และฉันก็ยิ้มด้วยน้ำตาในดวงตา เชื่อว่าฉันจะมีชีวิตที่ดีกว่าคุณ และจารึกมันไว้ในความมืดทึบ และฉันไม่ได้หัวเราะ แต่ฉันไม่ได้หัวเราะ และฉันไม่ได้เดิน และฉันไม่ได้เดิน และฉันแค่หลั่งน้ำตาและรอคอยคุณในความทรงจำของคุณ และฉันไม่ได้หัวเราะ แต่ฉันไม่ได้หัวเราะ และฉันไม่ได้เดิน และฉันไม่ใช่ เดินและฉัน />ในความทรงจำของคุณ ฉันได้แต่หลั่งน้ำตาและรอคอยคุณ

ผ่านไปกี่วันแล้ว? เหมือนถนนที่เงียบเหงาในปลายฤดูใบไม้ร่วง
เหมือนชาวประมงที่นั่งอยู่คนเดียวริมน้ำ
หมดแรงจากความเหงาและการรอคอย
ฉันไอจากการสูบบุหรี่ที่ไม่มีวันจบสิ้น
ฉันถูกดูดเข้าไปในความทรงจำอย่างบ้าคลั่ง
ฉันล้มลงเหมือนกิ่งไม้ที่หักเมื่อได้ยินเสียงเจ้าชู้
ในอ้อมแขนของเธอที่เต็มไปด้วยความฝันอันแสนหวาน
เธอพูดเล่นบอกให้ฉันกอดเธอไว้ตลอดไป
ไม่ว่าเราจะไปที่ไหนหรือพบใครก็ตาม มันก็มีแค่เราสองคนเสมอ
เรามีความสุขเสมอในบรรยากาศที่สนุกสนาน
เมื่อก่อนมันเป็นแบบนั้น แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่ข้างฉันแล้ว
ฉันเดินไปบนถนนยามค่ำคืนในความเหงา

ในใจของฉันที่ส่งเธอไป
น้ำตาคลอเบ้าทำให้ฉันสั่นและเจ็บปวด
ในดวงตาของฉันที่ส่งเธอไป ความมืดมิด เข้ามาใกล้ฉันอีกครั้ง

ฉันอยากลืมเธอ ฉันอยากลืมเธอ
ไม่ว่า ตะโกนเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล
ฉันเสียใจที่ไม่สามารถรักษาเธอไว้ได้อีกแล้ว
ฉันอยากลืมเธอ ฉันอยากลืมเธอ
ตะโกนเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล
ฉันกำลังจะคลั่งอีกแล้วในความทรงจำที่เธอหัวเราะ

เวลาที่ฉันหัวเราะ มันไม่ใช่การหัวเราะ
และตอนที่ฉันเดิน มันไม่ใช่การเดิน
ในความทรงจำเธอ ฉันแค่รอเธอขณะที่หลั่งน้ำตา
เวลาที่ฉันหัวเราะ มันไม่ใช่การหัวเราะ
และตอนที่ฉันเดิน มันไม่ใช่การเดิน
ในความทรงจำเธอ ฉันแค่รอเธอขณะที่หลั่งน้ำตา

ในความเจ็บปวดของการไม่มีเธอ ทุกอย่างร้องไห้และสั่งน้ำมูก
ฉันอยากหัวเราะแบบผู้ชาย
แต่ฉันไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยที่มึนงงอยู่ตลอดเวลาได้
ฉันอยากหัวเราะแบบผู้ชาย
แต่ฉันอยากหัวเราะ เหมือนผู้ชายคนหนึ่งแต่ฉันวางช้อนข้าวลงไม่ได้เลย
มันยากเหลือเกิน แม้แต่เสียงหัวเราะของเพื่อนที่คอยปลอบใจฉัน
เปลี่ยนไปเป็นลูกปัดเศร้าในดวงตา
แม้แต่ตอนที่ฉันพยายามหัวเราะ ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันกำลังไปไกลแล้ว

เวลาที่ฉันหัวเราะ มันไม่ใช่การหัวเราะ
และตอนที่ฉันเดิน มันไม่ใช่การเดิน
ในความทรงจำเธอ ฉันแค่รอเธอด้วยน้ำตาในดวงตา
เวลาที่ฉันหัวเราะ มันไม่ใช่การหัวเราะ
และตอนที่ฉันเดิน มันไม่ใช่การเดิน
ในความทรงจำเธอ ฉันแค่รอเธอด้วยน้ำตาในดวงตา