나의 눈물로 얼룩이 진 얼굴을 소매로 닦고
부서져버린 모든 것이 하루의 경계선을 잃고
나 새로운 아침을 열 수 없어 울먹이며
돌아오길 기다리는 시간을 내다버려
알 수 없이 울어대는 내 방 시계의 초침과
슬픔 속에 피어난 이 알 수 없는 혼란
이윽고 또 쏟아지는 눈물의 꽃을 달래보아도
막연하게 기다림들이 날 기다리고있죠
현실의 흔적을 찾아 기적을 만들어 내리라
새들은 알고있을까 그리운 당신의 목소리
떠나지 않는 메아리 되어 내 맘을 비추는 봄의 빛
이 계절을 흘려 보내며 봄이여 내게 오라

봄이여 아득한 봄이여
두눈을 감으면 그곳의
사랑을 주었던 그대의
아련한 그 목소리가 들려

고개를 떨구어 떨어뜨린 눈물이 땅에 뒹구네
얼어붙은 달빛조차 제 방을 녹이지 못해
구름 뒤에 석양 또한 제 감정을 속이려 들 때
새들마저 바람 위로 펼치지 않는 날개
비밀을 간직한채 시간 속을 비행하라
난 이대로 돌아올 수 없는 여행을 떠나
눈을 감고뜨니 당신을 느낄 것만 같아
감은 눈으로 쏟아지는 눈물을 날리는 바람
감을 눈을 뜰 수 없을 만큼 두렵지만은
흐르는 눈물을 닦으며 마음 속으로 셋을 세줘
하나둘셋 그리고 이제
모든것이 제자리로 돌아오길 바래

봄이여 아득한 봄이여
두 눈을 감으면 그 곳의
사랑을 주었던 그대의
아련한 그 목소리가 들려

떠나간 그대여 내게로오라
날 떠난 따스한 봄이여 내게로오라
떠나간 당신의 마음을 기다리는
나의 맘은 캄캄한 밤하늘의 별만큼이나 힘겹죠
당신의 집앞에 펼쳐진 떨어지는
벚꽃은 아직 아름다운가요
가로등에 걸쳐진 저 시간을 잡아끌어
내 요주머니속에 주워 담고
기다림으로 하루를 보내죠
감을 눈을 뜰 수 없을만큼 두렵지만은
흐르는 눈물을 닦으며 마음 속으로 셋을세줘
하나.둘.셋
그리고 이제 모든 것이 제자리로 돌아오기를 바래요

감을 눈을 뜰 수 없을만큼 두렵지만은
흐르는 눈물을 닦으며 마음 속으로 셋을세줘
하나.둘.셋
그리고 이제 모든 것이 제자리로 돌아오기를 바래요

흐르는 눈물을 닦으며 마음 속으로 셋을 세죠
하나..
둘..
셋..
그리고 이제

naui nunmullo eollugi jin eolgureul somaero dakkgo
buseojyeobeorin modeun geosi haruui gyeonggyeseoneul ilhgo
na saeroun achimeul yeol su eopseo ulmeogimyeo
doraogil gidarineun siganeul naedabeoryeo
al su eopsi ureodaeneun nae bang sigyeui chochimgwa
seulpeum soge pieonan i al su eopsneun honran
ieukgo tto ssodajineun nunmurui kkocceul dallaeboado
magyeonhage gidarimdeuri nal gidarigoissjyo
hyeonsirui heunjeogeul chaja gijeogeul mandeureo naerira
saedeureun algoisseulkka geuriun dangsinui moksori
tteonaji anhneun meari doeeo nae mameul bichuneun bomui bicc
i gyejeoreul heullyeo bonaemyeo bomiyeo naege ora

bomiyeo adeukhan bomiyeo
dununeul gameumyeon geugosui
sarangeul jueossdeon geudaeui
aryeonhan geu moksoriga deullyeo

gogaereul tteolgueo tteoreotteurin nunmuri ttange dwinggune
eoreobuteun dalbiccjocha je bangeul nogiji moshae
gureum dwie seogyang ttohan je gamjeongeul sogiryeo deul ttae
saedeulmajeo baram wiro pyeolchiji anhneun nalgae
bimireul ganjikhanchae sigan sogeul bihaenghara
nan idaero doraol su eopsneun yeohaengeul tteona
nuneul gamgotteuni dangsineul neukkil geosman gata
gameun nuneuro ssodajineun nunmureul nallineun baram
gameul nuneul tteul su eopseul mankeum duryeopjimaneun
heureuneun nunmureul dakkeumyeo maeum sogeuro seseul sejwo
hanadulset geurigo ije
modeungeosi jejariro doraogil barae

bomiyeo adeukhan bomiyeo
du nuneul gameumyeon geu gosui
sarangeul jueossdeon geudaeui
aryeonhan geu moksoriga deullyeo

tteonagan geudaeyeo naegeroora
nal tteonan ttaseuhan bomiyeo naegeroora
tteonagan dangsinui maeumeul gidarineun
naui mameun kamkamhan bamhaneurui byeolmankeumina himgyeopjyo
dangsinui jibape pyeolchyeojin tteoreojineun
beojkkocceun ajik areumdaungayo
garodeunge geolchyeojin jeo siganeul jabakkeureo
nae yojumeonisoge juwo damgo
gidarimeuro harureul bonaejyo
gameul nuneul tteul su eopseulmankeum duryeopjimaneun
heureuneun nunmureul dakkeumyeo maeum sogeuro seseulsejwo
hana.dul.ses
geurigo ije modeun geosi jejariro doraogireul baraeyo

gameul nuneul tteul su eopseulmankeum duryeopjimaneun
heureuneun nunmureul dakkeumyeo maeum sogeuro seseulsejwo
hana.dul.ses
geurigo ije modeun geosi jejariro doraogireul baraeyo

heureuneun nunmureul dakkeumyeo maeum sogeuro seseul sejyo
hana..
dul..
set..
geurigo ije

صورت اشک‌آلودم را با آستینم پاک می‌کنم،
هر آنچه شکسته شده، مرز روز را گم کرده است،
نمی‌توانم صبحی نو را با هق‌هق آغاز کنم،
زمان را دور می‌ریزم در انتظار بازگشت تو،
عقربه ثانیه‌شمار ساعت اتاقم به طرز غیرقابل توضیحی گریه می‌کند،
این آشفتگی غیرقابل درک که در غم شکوفا می‌شود،
و حتی وقتی سعی می‌کنم گل اشکی را که دوباره سرازیر می‌شود، تسلی دهم،
مبهم منتظر من است،
ردپایی از واقعیت پیدا کن و معجزه‌ای بیافرینید،
آیا پرندگان می‌دانند، صدای تو که دلتنگش هستم،
نور بهاری که همچون پژواکی که هرگز نمی‌رود، قلبم را روشن می‌کند،
بهار، به سوی من بیا، همچنان که می‌گذارم این فصل بگذرد،
بهار، بهار دور،
وقتی چشمانم را می‌بندم، صدای ضعیف تو را می‌شنوم که آنجا به من عشق بخشید،
و سرم را برمی‌گردانم. اشک‌هایی که بارید و بارید، روی زمین غلت می‌زنند
حتی مهتاب یخ‌زده هم نمی‌تواند اتاقم را ذوب کند
وقتی غروب خورشید پشت ابرها نیز سعی می‌کند احساساتم را فریب دهد
بال‌هایی که حتی پرندگان هم در باد نمی‌گشایند
در زمان پرواز می‌کنند در حالی که رازی را نگه می‌دارند
من به سفری می‌روم که بازگشتی از آن نیست
وقتی چشمانم را می‌بندم و باز می‌کنم، احساس می‌کنم می‌توانم تو را حس کنم
باد اشک‌هایی را که از چشمان بسته‌ام سرازیر می‌شوند، با خود می‌برد
من آنقدر می‌ترسم که نمی‌توانم چشمان بسته‌ام را باز کنم
اشک‌های جاری را پاک کن و در قلبم تا سه بشمار
یک، دو، سه و حالا
امیدوارم همه چیز به جای خود بازگردد

بهار، بهار دور
وقتی چشمانم را می‌بندم، صدای ضعیف تو را می‌شنوم که
به من عشق داد

تو که رفتی، پیش من بیا
بهار گرمی که مرا ترک کرد، پیش من بیا
/>منتظر قلبی هستم که رفته است
قلبم به سنگینی ستارگان آسمان تاریک شب است
آیا شکوفه‌های گیلاسِ در حالِ افتادن، هنوز هم زیبا هستند؟
زمان را که از تیر چراغ برق خیابان آویزان است، می‌قاپم
آن را در جیبم می‌گذارم
و روز را در انتظار می‌گذرانم
آنقدر می‌ترسم که نمی‌توانم چشمانم را باز کنم
اما در ذهنم تا سه می‌شمارم و اشک‌هایم را پاک می‌کنم
یک. دو. سه
و حالا امیدوارم همه چیز به جای خودش برگردد

آنقدر ترسیده‌ام که نمی‌توانم چشمانم را باز کنم
اما در ذهنم تا سه می‌شمارم و اشک‌هایم را پاک می‌کنم
یک. دو. سه
و حالا امیدوارم همه چیز به جای خودش برگردد

در ذهنم تا سه می‌شمارم و اشک‌هایم را پاک می‌کنم
یک..
دو..
سه..
و حالا