معرفی آهنگ
متن ترانه
솔아솔아 푸르른 솔아
샛바람에 떨지 마라
창살아래 내가 묶인 곳
살아서 만나리라
나의 영혼 물어다줄 평화시장 비둘기
위로 떨어지는 투명한 소나기
다음날엔 햇빛 쏟아지길 바라며
참아왔던고통이 찢겨져 버린 가지
될 때까지 묵묵히 지켜만 보던 벙어리
몰아치는 회오리 속에 지친 모습이
말해주는 가슴에 맺힌 응어리
여전히 가슴속에 쏟아지는 빛줄기
아름다운 서울 청계천 어느 공장
허리하나 제대로 펴기 힘든 먼지로 찬 닭장
같은 곳에서 바쁘게 일하며 사는 아이들
재봉틀에 손가락 찔려 울고있는 아이들
배우지 못해 배고픔을 참으며 졸린 눈 비벼
밖이 보이지 않는 숨막히는 공장에 갖혀
이틀 밤을 꼬박 세워 밤새 일하면
가슴에 쌓인먼지로 인해 목에선 검은 피가 올라와
여길봐 먼지의 참맛을 아는 아이들
피를 토해 손과 옷이 내 검은 피에 물들 때
손에 묻은 옷깃에 묻은 현실의 모든 피를
씻어낼 곳 조차 없는 열악한 환경속에
노동자만을 위한 노동법은 사라진지 오래
먼지를 먹고 폐병에 들어 비참히 쫓겨날 때
여전히 부패한 이들을 술 마시며
숨통 조이는 닭장에서 버는 한 두달 봉급을
여자의 가슴에 꽂아주겠지
나의 영혼 물어다줄 평화시장 비둘기
위로 떨어지는 투명한 소나기
다음날엔 햇빛 쏟아지길 바라며 참아왔던
고통이 찢겨져 버린 가지
될 때까지 묵묵히 지켜만 보던 벙어리
몰아치는 회오리 속에 지친 모습이
말해주는 가슴에 맺힌 응어리
여전히 가슴속에 쏟아지는 빛줄기
비에 젖은 70년대 서울의 밤거리
무너지고 찢겨져 버린 민족의 얼룩진 피를
유산으로 받은 나는 진정한 민중의 지팡이
모든 상황은 나의 눈으로 보고 판단 결단
살기 위해 허리띠를 조인 작업장안의 꼬마는
너무나도 훌쩍 커버린 지금 우리내 아버지
무엇이 이들의 영혼을 분노하게 했는지
알수는 없지만 나는 그저 홀로 속상해 할뿐이지
인간으로써 요구 할 수 있는 최소의 요구
자식 부모 남편이길 버리고 죽음으로 맞선
이들에겐 너무도 절실했던 바램 하지만
무자비한 구타와 연행으로 사태를 수습한
나라에 대한 집단 비판 현실에 대한
혼란으로 이어져 몸에 불지른 전태일의 추락
나는 말하네 늙은 지식인들이 하지 못한
많은 것들을 이들은 몸으로 실천했음을
나의 영혼 물어다줄 평화시장 비둘기
위로 떨어지는 투명한 소나기
다음날엔 햇빛 쏟아지길 바라며 참아왔던
고통이 찢겨져 버린 가지
될 때까지 묵묵히 지켜만 보던 벙어리
몰아치는 회오리 속에 지친 모습이
말해주는 가슴에 맺힌 응어리
여전히 가슴속에 쏟아지는 빛줄기
이제는 모든것을 우리 스스로 판단할 차례
7,80년 대 빈곤한 내 부모 살아온 시대
그때의 저항과 투쟁 모든게 나와 비례
할 순 없지만 길바닥에 자빠져 누운 시대가
되가는 2000년대 마지막 꼬리를 잡고
억압된 모든 자유와 속박의 고리를 끊고
표현의 자유를 누릴 수 있는 나는
예술인으로 태어날 수 있는 진짜 한국인
나의 영혼 물어다줄 평화시장 비둘기
위로 떨어지는 투명한 소나기
다음날엔 햇빛 쏟아지길 바라며 참아왔던
고통이 찢겨져 버린 가지
될 때까지 묵묵히 지켜만 보던 벙어리
몰아치는 회오리 속에 지친 모습이
말해주는 가슴에 맺힌 응어리
여전히 가슴속에 쏟아지는 빛줄기
솔아솔아 푸르른 솔아
샛바람에 떨지 말아
창살아래 내가 묶인 곳
살아서 만나리라
متن ترانه (تلفظ کره‌ای)
sorasora pureureun sora
saesbarame tteolji mara
changsararae naega mukkin gos
saraseo mannarira
naui yeonghon mureodajul pyeonghwasijang bidulgi
wiro tteoreojineun tumyeonghan sonagi
daeumnaren haesbit ssodajigil baramyeo
chamawassdeongotongi jjijgyeojyeo beorin gaji
doel ttaekkaji mukmukhi jikyeoman bodeon beongeori
morachineun hoeori soge jichin moseubi
malhaejuneun gaseume maejhin eungeori
yeojeonhi gaseumsoge ssodajineun biccjulgi
areumdaun seoul cheonggyecheon eoneu gongjang
heorihana jedaero pyeogi himdeun meonjiro chan talkjang
gateun goseseo bappeuge ilhamyeo saneun aideul
jaebongteure songarak jjillyeo ulgoissneun aideul
baeuji moshae baegopeumeul chameumyeo jollin nun bibyeo
bakki boiji anhneun summakhineun gongjange gajhyeo
iteul bameul kkobak sewo bamsae ilhamyeon
gaseume ssahinmeonjiro inhae mogeseon geomeun piga ollawa
yeogilbwa meonjiui chammaseul aneun aideul
pireul tohae songwa osi nae geomeun pie muldeul ttae
sone mudeun osgise mudeun hyeonsirui modeun pireul
ssiseonael got jocha eopsneun yeorakhan hwangyeongsoge
nodongjamaneul wihan nodongbeobeun sarajinji orae
meonjireul meokgo pyebyeonge deureo bichamhi jjoccgyeonal ttae
yeojeonhi bupaehan ideureul sul masimyeo
sumtong joineun talkjangeseo beoneun han dudal bonggeubeul
yeojaui gaseume kkojajugessji
naui yeonghon mureodajul pyeonghwasijang bidulgi
wiro tteoreojineun tumyeonghan sonagi
daeumnaren haesbit ssodajigil baramyeo chamawassdeon
gotongi jjijgyeojyeo beorin gaji
doel ttaekkaji mukmukhi jikyeoman bodeon beongeori
morachineun hoeori soge jichin moseubi
malhaejuneun gaseume maejhin eungeori
yeojeonhi gaseumsoge ssodajineun biccjulgi
bie jeojeun 70nyeondae seourui bamgeori
muneojigo jjijgyeojyeo beorin minjogui eollukjin pireul
yusaneuro badeun naneun jinjeonghan minjungui jipangi
modeun sanghwangeun naui nuneuro bogo pandan gyeoldan
salgi wihae heorittireul join jageopjanganui kkomaneun
neomunado huljjeok keobeorin jigeum urinae abeoji
mueosi ideurui yeonghoneul bunnohage haessneunji
alsuneun eopsjiman naneun geujeo hollo soksanghae halppuniji
inganeurosseo yogu hal su issneun choesoui yogu
jasik bumo nampyeonigil beorigo jugeumeuro majseon
ideuregen neomudo jeolsilhaessdeon baraem hajiman
mujabihan gutawa yeonhaengeuro sataereul suseuphan
narae daehan jipdan bipan hyeonsire daehan
honraneuro ieojyeo mome buljireun jeontaeirui churak
naneun malhane neulkeun jisigindeuri haji moshan
manheun geosdeureul ideureun momeuro silcheonhaesseumeul
naui yeonghon mureodajul pyeonghwasijang bidulgi
wiro tteoreojineun tumyeonghan sonagi
daeumnaren haesbit ssodajigil baramyeo chamawassdeon
gotongi jjijgyeojyeo beorin gaji
doel ttaekkaji mukmukhi jikyeoman bodeon beongeori
morachineun hoeori soge jichin moseubi
malhaejuneun gaseume maejhin eungeori
yeojeonhi gaseumsoge ssodajineun biccjulgi
ijeneun modeungeoseul uri seuseuro pandanhal charye
7,80nyeon dae bingonhan nae bumo saraon sidae
geuttaeui jeohanggwa tujaeng modeunge nawa birye
hal sun eopsjiman gilbadage jappajyeo nuun sidaega
doeganeun 2000nyeondae majimak kkorireul japgo
eogapdoen modeun jayuwa sokbagui gorireul kkeunhgo
pyohyeonui jayureul nuril su issneun naneun
yesurineuro taeeonal su issneun jinjja hangugin
naui yeonghon mureodajul pyeonghwasijang bidulgi
wiro tteoreojineun tumyeonghan sonagi
daeumnaren haesbit ssodajigil baramyeo chamawassdeon
gotongi jjijgyeojyeo beorin gaji
doel ttaekkaji mukmukhi jikyeoman bodeon beongeori
morachineun hoeori soge jichin moseubi
malhaejuneun gaseume maejhin eungeori
yeojeonhi gaseumsoge ssodajineun biccjulgi
sorasora pureureun sora
saesbarame tteolji mara
changsararae naega mukkin gos
saraseo mannarira
معنی متن ترانه
کاج، کاج، کاج سبز
در باد سرد نلرزید
زیر میله‌ها، جایی که بسته شده‌ام
ما زنده به هم خواهیم رسید
کبوتران بازار صلح که روح مرا به ارمغان خواهند آورد
بارشی شفاف که از بالا می‌بارد
به امید آفتاب روز بعد
شاخه‌ای که از دردی که کشیده‌ام جدا شده است
بی‌صدایی که در سکوت تماشا کرد تا اتفاق افتاد
پیکری خسته در گردباد سهمگین
صحبت از گره‌ای در قلبم
پرتو نوری که هنوز به قلبم می‌ریزد
کارخانه‌ای در نهر زیبای چئونگی‌چون سئول
کودکانی که در جایی مانند مرغدانی پر از گرد و غبار که صاف کردن کمرشان سخت است، سخت کار می‌کنند
کودکانی که با انگشتانشان که با چرخ خیاطی خراشیده شده گریه می‌کنند
چشمان خواب‌آلودشان را می‌مالند در حالی که گرسنگی را تحمل می‌کنند چون نمی‌توانند درس بخوانند
قادر به دیدن بیرون نیستند در یک کارخانه خفه‌کننده گیر افتاده‌اند،
دو روز تمام شب کار می‌کنند،
خون سیاه از گلو به خاطر گرد و غباری که در سینه جمع شده بالا می‌آید،
بچه‌هایی که طعم واقعی خاک را می‌شناسند،
اینجا را ببینید،
وقتی خون بالا می‌آورم و دست‌ها و لباس‌هایم به خون سیاهم آغشته شده،
تمام خون واقعیت که یقه لباس‌هایم را لکه‌دار کرده،
در محیطی سخت که جایی برای شستن آن نیست،
قوانین کاری که فقط برای کارگران است مدت‌هاست ناپدید شده‌اند،
وقتی بعد از خوردن خاک و ابتلا به سل، با بدبختی از خانه بیرونم می‌کنند،
هنوز هم فساد را می‌نوشم،
حقوق یک یا دو ماهم را که در یک مرغداری خفه‌کننده می‌گیرم، در سینه زنی می‌گذارم،
کبوترهای بازار صلح که ... روح من،
بارش شفافی که از بالا می‌بارد،
دردی که کشیده‌ام، به امید اینکه روز بعد نور خورشید ببارد،
از هم می‌پاشد
لال و خاموشی که تا وقوعش ساکت تماشا کرد
نگاهی خسته در گردباد سهمگین
صحبت از غده‌ای در قلبش
پرتو نوری که هنوز در قلبش می‌ریزد
خیابانی شبانه در سئول در دهه هفتاد میلادی که غرق در باران است
من عصای حقیقی مردمی هستم که خون آغشته ملتی را به ارث برده‌اند که فرو ریخت و از هم پاشید
همه موقعیت‌ها را با چشمان خود می‌بینم و قضاوت می‌کنم و تصمیم می‌گیرم
پسر کوچکی در کارگاه که کمربندش را محکم کرد تا زنده بماند
حالا که اینقدر بزرگ شده، پدر من است
نمی‌دانم چه چیزی روحشان را خشمگین کرده است
اما من فقط از خودم ناراحتم
حداقل خواسته‌ای که یک انسان می‌تواند داشته باشد برای این افرادی که فرزندان، والدین و شوهران خود را رها کرده و با مرگ مبارزه می‌کردند، آرزویی ناامیدکننده بود. اما ضرب و شتم‌های بی‌رحمانه و ... این وضعیت از طریق دستگیری‌ها حل و فصل شد. انتقاد جمعی از کشور منجر به سردرگمی در مورد واقعیت شد. سقوط جئون تائه-ایل، سوختن خودش.
من می‌گویم که این مردم با بدن‌هایشان کارهای زیادی را تمرین کرده‌اند که روشنفکران قدیمی نمی‌توانستند انجام دهند. کبوترهای بازار صلح که روح مرا خواهند برد. بارشی شفاف از بالا. شاخه‌هایی که از درد و رنجی که کشیده‌ام، به امید طلوع خورشید در روز بعد، از هم پاشیده‌اند.
یک موجود لال که در سکوت تماشا کرد تا آن اتفاق بیفتد. یک چهره خسته در میان گردباد سهمگین، بغض درونم را به من می‌گوید. پرتوی از نور که هنوز در قلبم جاری است.
حالا نوبت ماست که همه چیز را خودمان قضاوت کنیم. دورانی که پدر و مادرم در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ در فقر زندگی می‌کردند.
مقاومت‌ها و مبارزات آن دوران نمی‌تواند کاملاً با من متناسب باشد.
اما دوران دراز کشیدن کنار خیابان. />
گرفتن آخرین دم دهه ۲۰۰۰ که در حال بازگشت است
شکستن تمام زنجیرهای آزادی و اسارت سرکوب‌شده
می‌توانم از آزادی بیان لذت ببرم
من یک کره‌ای واقعی هستم که می‌توانم به عنوان یک هنرمند متولد شوم
کبوتر بازار صلح که روح مرا خواهد گرفت
بارشی شفاف که از بالا می‌بارد
شاخه‌ای با درد پاره شده که به امید تابش نور خورشید در روز بعد تحمل کردم
بی‌صدا که در سکوت تماشا کرد تا اتفاق افتاد
غده ای در قلبم که از ظاهر خسته‌ام در گردباد خشمگین می‌گوید
پرتو نوری که هنوز در قلبم می‌ریزد
درختان کاج، درختان کاج سبز
در باد سرد نلرزید
زیر میله‌ها، جایی که بسته شده‌ام
ما زنده به هم خواهیم رسید