나의 눈물로 얼룩이 진 얼굴을 소매로 닦고
부서져버린 모든 것이 하루의 경계선을 잃고
나 새로운 아침을 열 수 없어 울먹이며
돌아오길 기다리는 시간을 내다버려
알 수 없이 울어대는 내 방 시계의 초침과
슬픔 속에 피어난 이 알 수 없는 혼란
이윽고 또 쏟아지는 눈물의 꽃을 달래보아도
막연하게 기다림들이 날 기다리고있죠
현실의 흔적을 찾아 기적을 만들어 내리라
새들은 알고있을까 그리운 당신의 목소리
떠나지 않는 메아리 되어 내 맘을 비추는 봄의 빛
이 계절을 흘려 보내며 봄이여 내게 오라

봄이여 아득한 봄이여
두눈을 감으면 그곳의
사랑을 주었던 그대의
아련한 그 목소리가 들려

고개를 떨구어 떨어뜨린 눈물이 땅에 뒹구네
얼어붙은 달빛조차 제 방을 녹이지 못해
구름 뒤에 석양 또한 제 감정을 속이려 들 때
새들마저 바람 위로 펼치지 않는 날개
비밀을 간직한채 시간 속을 비행하라
난 이대로 돌아올 수 없는 여행을 떠나
눈을 감고뜨니 당신을 느낄 것만 같아
감은 눈으로 쏟아지는 눈물을 날리는 바람
감을 눈을 뜰 수 없을 만큼 두렵지만은
흐르는 눈물을 닦으며 마음 속으로 셋을 세줘
하나둘셋 그리고 이제
모든것이 제자리로 돌아오길 바래

봄이여 아득한 봄이여
두 눈을 감으면 그 곳의
사랑을 주었던 그대의
아련한 그 목소리가 들려

떠나간 그대여 내게로오라
날 떠난 따스한 봄이여 내게로오라
떠나간 당신의 마음을 기다리는
나의 맘은 캄캄한 밤하늘의 별만큼이나 힘겹죠
당신의 집앞에 펼쳐진 떨어지는
벚꽃은 아직 아름다운가요
가로등에 걸쳐진 저 시간을 잡아끌어
내 요주머니속에 주워 담고
기다림으로 하루를 보내죠
감을 눈을 뜰 수 없을만큼 두렵지만은
흐르는 눈물을 닦으며 마음 속으로 셋을세줘
하나.둘.셋
그리고 이제 모든 것이 제자리로 돌아오기를 바래요

감을 눈을 뜰 수 없을만큼 두렵지만은
흐르는 눈물을 닦으며 마음 속으로 셋을세줘
하나.둘.셋
그리고 이제 모든 것이 제자리로 돌아오기를 바래요

흐르는 눈물을 닦으며 마음 속으로 셋을 세죠
하나..
둘..
셋..
그리고 이제

naui nunmullo eollugi jin eolgureul somaero dakkgo
buseojyeobeorin modeun geosi haruui gyeonggyeseoneul ilhgo
na saeroun achimeul yeol su eopseo ulmeogimyeo
doraogil gidarineun siganeul naedabeoryeo
al su eopsi ureodaeneun nae bang sigyeui chochimgwa
seulpeum soge pieonan i al su eopsneun honran
ieukgo tto ssodajineun nunmurui kkocceul dallaeboado
magyeonhage gidarimdeuri nal gidarigoissjyo
hyeonsirui heunjeogeul chaja gijeogeul mandeureo naerira
saedeureun algoisseulkka geuriun dangsinui moksori
tteonaji anhneun meari doeeo nae mameul bichuneun bomui bicc
i gyejeoreul heullyeo bonaemyeo bomiyeo naege ora

bomiyeo adeukhan bomiyeo
dununeul gameumyeon geugosui
sarangeul jueossdeon geudaeui
aryeonhan geu moksoriga deullyeo

gogaereul tteolgueo tteoreotteurin nunmuri ttange dwinggune
eoreobuteun dalbiccjocha je bangeul nogiji moshae
gureum dwie seogyang ttohan je gamjeongeul sogiryeo deul ttae
saedeulmajeo baram wiro pyeolchiji anhneun nalgae
bimireul ganjikhanchae sigan sogeul bihaenghara
nan idaero doraol su eopsneun yeohaengeul tteona
nuneul gamgotteuni dangsineul neukkil geosman gata
gameun nuneuro ssodajineun nunmureul nallineun baram
gameul nuneul tteul su eopseul mankeum duryeopjimaneun
heureuneun nunmureul dakkeumyeo maeum sogeuro seseul sejwo
hanadulset geurigo ije
modeungeosi jejariro doraogil barae

bomiyeo adeukhan bomiyeo
du nuneul gameumyeon geu gosui
sarangeul jueossdeon geudaeui
aryeonhan geu moksoriga deullyeo

tteonagan geudaeyeo naegeroora
nal tteonan ttaseuhan bomiyeo naegeroora
tteonagan dangsinui maeumeul gidarineun
naui mameun kamkamhan bamhaneurui byeolmankeumina himgyeopjyo
dangsinui jibape pyeolchyeojin tteoreojineun
beojkkocceun ajik areumdaungayo
garodeunge geolchyeojin jeo siganeul jabakkeureo
nae yojumeonisoge juwo damgo
gidarimeuro harureul bonaejyo
gameul nuneul tteul su eopseulmankeum duryeopjimaneun
heureuneun nunmureul dakkeumyeo maeum sogeuro seseulsejwo
hana.dul.ses
geurigo ije modeun geosi jejariro doraogireul baraeyo

gameul nuneul tteul su eopseulmankeum duryeopjimaneun
heureuneun nunmureul dakkeumyeo maeum sogeuro seseulsejwo
hana.dul.ses
geurigo ije modeun geosi jejariro doraogireul baraeyo

heureuneun nunmureul dakkeumyeo maeum sogeuro seseul sejyo
hana..
dul..
set..
geurigo ije

Ik veeg mijn betraande gezicht af met mijn mouw,
Alles wat gebroken is, heeft de grens van de dag verloren,
Ik kan geen nieuwe ochtend openen, snikkend,
Ik gooi de tijd weg in afwachting van jouw terugkeer,
De secondewijzer van de klok in mijn kamer huilt onverklaarbaar,
Deze onbegrijpelijke verwarring die bloeit in verdriet,
En zelfs als ik probeer de bloem van tranen die weer naar beneden stroomt te troosten,
wacht vaag op mij,
Sporen van de realiteit vinden en een wonder creëren,
Weten de vogels, jouw stem die ik mis,
Het licht van de lente dat mijn hart verlicht als een echo die nooit weggaat,
Lente, kom naar me toe terwijl ik dit seizoen voorbij laat gaan,

Lente, verre lente,
Als ik mijn ogen sluit, hoor ik je zwakke stem die me daar liefde gaf,

En ik draai mijn hoofd om. De tranen die vielen en vielen, rollen over de grond
Zelfs het bevroren maanlicht kan mijn kamer niet laten smelten
Wanneer de zonsondergang achter de wolken ook probeert mijn gevoelens te bedriegen
De vleugels die zelfs vogels niet over de wind spreiden
Vliegen door de tijd terwijl ze een geheim bewaren
Ik ga op een reis waarvan geen terugkeer mogelijk is
Wanneer ik mijn ogen sluit en ze weer open, voel ik dat ik je kan voelen
De wind blaast de tranen weg die door mijn gesloten ogen stromen
Ik ben zo bang dat ik mijn gesloten ogen niet kan openen
Veeg de stromende tranen af ​​en tel tot drie in mijn hart
Een, twee, drie En nu
Ik hoop dat alles weer op zijn plaats zal komen

Lente, verre lente
Wanneer ik mijn ogen sluit, hoor ik de zwakke stem van jou die
mij liefde gaf

Jij die vertrok, kom naar mij
De warme lente die mij verliet Kom naar mij
Wachtend op jouw hart dat je verlaten heeft
Mijn hart is zo zwaar als de sterren aan de donkere nachthemel
Zijn de vallende kersenbloesems voor je huis nog steeds mooi?
Ik pak de tijd die aan de lantaarnpaal hangt
Ik stop hem in mijn zak
en breng de dag wachtend door
Ik ben zo bang dat ik mijn ogen niet kan openen
Maar in gedachten tel ik tot drie terwijl ik mijn tranen wegveeg
Eén. Twee. Drie
En nu hoop ik dat alles weer op zijn plaats valt

Ik ben zo bang dat ik mijn ogen niet kan openen
Maar in gedachten tel ik tot drie terwijl ik mijn tranen wegveeg
Eén. Twee. Drie
En nu hoop ik dat alles weer op zijn plaats zal vallen

Ik tel in gedachten tot drie terwijl ik mijn tranen wegveeg
Een..
Twee..
Drie..
En nu