안경을 끼지 않고 본다면
꽃밭에 누운듯해
멀리 떠나서 날 채우려던 시절
이제야 헤아린 그때의 마음

복잡한 감정들이 다음 장으로
또 다음 장으로 채워져
그대에게 보고 싶은 말 한 줄
많이 따스했다고 적어봅니다

작은방 뭐라도 해내라 하네
안개처럼 떨치기 힘든 내 마음
결국 행복하려 아픈 반복이라고
천천히 깨우쳐 가요 난

똑같은 무늬를 가만히 들여다보면
애쓰던 내 마음 같아요
힘겹게 다 정리하고 보니
애초에 전부 같은 바램인걸

작은방 뭐라도 해내라 하네
안개처럼 떨치기 힘든 내 마음
결국 행복하려 아픈 반복이라고
천천히 깨우쳐 가요 난

정처 없이 떠도는 내 마음
내 조용한 방은 정신없이 떠들어요

angyeongeul kkiji anhgo bondamyeon
kkoccbate nuundeushae
meolli tteonaseo nal chaeuryeodeon sijeol
ijeya hearin geuttaeui maeum

bokjaphan gamjeongdeuri daeum jangeuro
tto daeum jangeuro chaewojyeo
geudaeege bogo sipeun mal han jul
manhi ttaseuhaessdago jeogeobopnida

jageunbang mworado haenaera hane
angaecheoreom tteolchigi himdeun nae maeum
gyeolguk haengbokharyeo apeun banbogirago
cheoncheonhi kkaeuchyeo gayo nan

ttokgateun munuireul gamanhi deuryeodabomyeon
aesseudeon nae maeum gatayo
himgyeopge da jeongrihago boni
aechoe jeonbu gateun baraemingeol

jageunbang mworado haenaera hane
angaecheoreom tteolchigi himdeun nae maeum
gyeolguk haengbokharyeo apeun banbogirago
cheoncheonhi kkaeuchyeo gayo nan

jeongcheo eopsi tteodoneun nae maeum
nae joyonghan bangeun jeongsineopsi tteodeureoyo 

بدون عینک، انگار توی یه باغ گل دراز کشیدم. وقتی به دوردست‌ها رفتم تا خودم را پر کنم. حالا متوجه احساسات اون موقعم میشم. احساسات پیچیده، فصل بعدی را پر می‌کنند. یه جمله که می‌خوام بهت بگم. نوشتم که خیلی خونگرم بودی. بهت میگم یه کاری تو اون اتاق کوچیکه بکن. دلم مثل مه به سختی از جا کنده میشه. در نهایت، این تکرار دردناکِ خواستنِ شاد بودن است. کم کم دارم از خواب بیدار میشم. وقتی به همین الگو دقت می‌کنم، انگار قلبم بود که سخت تلاش می‌کرد. بعد از کلی تلاش برای مرتب کردن همه چیز، متوجه می‌شوم که از اول هم همین آرزو را داشته‌ام. بهت میگم یه کاری تو اون اتاق کوچیکه بکن. دلم مثل مه به سختی از جا کنده میشه. در نهایت، این تکرار دردناکِ خواستنِ شاد بودن است. کم کم دارم از خواب بیدار میشم.

ذهنم بی‌هدف پرسه می‌زند
اتاق ساکتم آشفته است