솔아솔아 푸르른 솔아
샛바람에 떨지 마라
창살아래 내가 묶인 곳
살아서 만나리라

나의 영혼 물어다줄 평화시장 비둘기
위로 떨어지는 투명한 소나기
다음날엔 햇빛 쏟아지길 바라며
참아왔던고통이 찢겨져 버린 가지

될 때까지 묵묵히 지켜만 보던 벙어리
몰아치는 회오리 속에 지친 모습이
말해주는 가슴에 맺힌 응어리
여전히 가슴속에 쏟아지는 빛줄기

아름다운 서울 청계천 어느 공장
허리하나 제대로 펴기 힘든 먼지로 찬 닭장
같은 곳에서 바쁘게 일하며 사는 아이들
재봉틀에 손가락 찔려 울고있는 아이들

배우지 못해 배고픔을 참으며 졸린 눈 비벼
밖이 보이지 않는 숨막히는 공장에 갖혀
이틀 밤을 꼬박 세워 밤새 일하면
가슴에 쌓인먼지로 인해 목에선 검은 피가 올라와

여길봐 먼지의 참맛을 아는 아이들
피를 토해 손과 옷이 내 검은 피에 물들 때
손에 묻은 옷깃에 묻은 현실의 모든 피를
씻어낼 곳 조차 없는 열악한 환경속에

노동자만을 위한 노동법은 사라진지 오래
먼지를 먹고 폐병에 들어 비참히 쫓겨날 때
여전히 부패한 이들을 술 마시며
숨통 조이는 닭장에서 버는 한 두달 봉급을
여자의 가슴에 꽂아주겠지

나의 영혼 물어다줄 평화시장 비둘기
위로 떨어지는 투명한 소나기
다음날엔 햇빛 쏟아지길 바라며 참아왔던
고통이 찢겨져 버린 가지

될 때까지 묵묵히 지켜만 보던 벙어리
몰아치는 회오리 속에 지친 모습이
말해주는 가슴에 맺힌 응어리
여전히 가슴속에 쏟아지는 빛줄기

비에 젖은 70년대 서울의 밤거리
무너지고 찢겨져 버린 민족의 얼룩진 피를
유산으로 받은 나는 진정한 민중의 지팡이
모든 상황은 나의 눈으로 보고 판단 결단

살기 위해 허리띠를 조인 작업장안의 꼬마는
너무나도 훌쩍 커버린 지금 우리내 아버지
무엇이 이들의 영혼을 분노하게 했는지
알수는 없지만 나는 그저 홀로 속상해 할뿐이지

인간으로써 요구 할 수 있는 최소의 요구
자식 부모 남편이길 버리고 죽음으로 맞선
이들에겐 너무도 절실했던 바램 하지만
무자비한 구타와 연행으로 사태를 수습한

나라에 대한 집단 비판 현실에 대한
혼란으로 이어져 몸에 불지른 전태일의 추락
나는 말하네 늙은 지식인들이 하지 못한
많은 것들을 이들은 몸으로 실천했음을

나의 영혼 물어다줄 평화시장 비둘기
위로 떨어지는 투명한 소나기
다음날엔 햇빛 쏟아지길 바라며 참아왔던
고통이 찢겨져 버린 가지

될 때까지 묵묵히 지켜만 보던 벙어리
몰아치는 회오리 속에 지친 모습이
말해주는 가슴에 맺힌 응어리
여전히 가슴속에 쏟아지는 빛줄기

이제는 모든것을 우리 스스로 판단할 차례
7,80년 대 빈곤한 내 부모 살아온 시대
그때의 저항과 투쟁 모든게 나와 비례
할 순 없지만 길바닥에 자빠져 누운 시대가

되가는 2000년대 마지막 꼬리를 잡고
억압된 모든 자유와 속박의 고리를 끊고
표현의 자유를 누릴 수 있는 나는
예술인으로 태어날 수 있는 진짜 한국인

나의 영혼 물어다줄 평화시장 비둘기
위로 떨어지는 투명한 소나기
다음날엔 햇빛 쏟아지길 바라며 참아왔던
고통이 찢겨져 버린 가지

될 때까지 묵묵히 지켜만 보던 벙어리
몰아치는 회오리 속에 지친 모습이
말해주는 가슴에 맺힌 응어리
여전히 가슴속에 쏟아지는 빛줄기

솔아솔아 푸르른 솔아
샛바람에 떨지 말아
창살아래 내가 묶인 곳
살아서 만나리라

sorasora pureureun sora
saesbarame tteolji mara
changsararae naega mukkin gos
saraseo mannarira

naui yeonghon mureodajul pyeonghwasijang bidulgi
wiro tteoreojineun tumyeonghan sonagi
daeumnaren haesbit ssodajigil baramyeo
chamawassdeongotongi jjijgyeojyeo beorin gaji

doel ttaekkaji mukmukhi jikyeoman bodeon beongeori
morachineun hoeori soge jichin moseubi
malhaejuneun gaseume maejhin eungeori
yeojeonhi gaseumsoge ssodajineun biccjulgi

areumdaun seoul cheonggyecheon eoneu gongjang
heorihana jedaero pyeogi himdeun meonjiro chan talkjang
gateun goseseo bappeuge ilhamyeo saneun aideul
jaebongteure songarak jjillyeo ulgoissneun aideul

baeuji moshae baegopeumeul chameumyeo jollin nun bibyeo
bakki boiji anhneun summakhineun gongjange gajhyeo
iteul bameul kkobak sewo bamsae ilhamyeon
gaseume ssahinmeonjiro inhae mogeseon geomeun piga ollawa

yeogilbwa meonjiui chammaseul aneun aideul
pireul tohae songwa osi nae geomeun pie muldeul ttae
sone mudeun osgise mudeun hyeonsirui modeun pireul
ssiseonael got jocha eopsneun yeorakhan hwangyeongsoge

nodongjamaneul wihan nodongbeobeun sarajinji orae
meonjireul meokgo pyebyeonge deureo bichamhi jjoccgyeonal ttae
yeojeonhi bupaehan ideureul sul masimyeo
sumtong joineun talkjangeseo beoneun han dudal bonggeubeul
yeojaui gaseume kkojajugessji

naui yeonghon mureodajul pyeonghwasijang bidulgi
wiro tteoreojineun tumyeonghan sonagi
daeumnaren haesbit ssodajigil baramyeo chamawassdeon
gotongi jjijgyeojyeo beorin gaji

doel ttaekkaji mukmukhi jikyeoman bodeon beongeori
morachineun hoeori soge jichin moseubi
malhaejuneun gaseume maejhin eungeori
yeojeonhi gaseumsoge ssodajineun biccjulgi

bie jeojeun 70nyeondae seourui bamgeori
muneojigo jjijgyeojyeo beorin minjogui eollukjin pireul
yusaneuro badeun naneun jinjeonghan minjungui jipangi
modeun sanghwangeun naui nuneuro bogo pandan gyeoldan

salgi wihae heorittireul join jageopjanganui kkomaneun
neomunado huljjeok keobeorin jigeum urinae abeoji
mueosi ideurui yeonghoneul bunnohage haessneunji
alsuneun eopsjiman naneun geujeo hollo soksanghae halppuniji

inganeurosseo yogu hal su issneun choesoui yogu
jasik bumo nampyeonigil beorigo jugeumeuro majseon
ideuregen neomudo jeolsilhaessdeon baraem hajiman
mujabihan gutawa yeonhaengeuro sataereul suseuphan

narae daehan jipdan bipan hyeonsire daehan
honraneuro ieojyeo mome buljireun jeontaeirui churak
naneun malhane neulkeun jisigindeuri haji moshan
manheun geosdeureul ideureun momeuro silcheonhaesseumeul

naui yeonghon mureodajul pyeonghwasijang bidulgi
wiro tteoreojineun tumyeonghan sonagi
daeumnaren haesbit ssodajigil baramyeo chamawassdeon
gotongi jjijgyeojyeo beorin gaji

doel ttaekkaji mukmukhi jikyeoman bodeon beongeori
morachineun hoeori soge jichin moseubi
malhaejuneun gaseume maejhin eungeori
yeojeonhi gaseumsoge ssodajineun biccjulgi

ijeneun modeungeoseul uri seuseuro pandanhal charye
7,80nyeon dae bingonhan nae bumo saraon sidae
geuttaeui jeohanggwa tujaeng modeunge nawa birye
hal sun eopsjiman gilbadage jappajyeo nuun sidaega

doeganeun 2000nyeondae majimak kkorireul japgo
eogapdoen modeun jayuwa sokbagui gorireul kkeunhgo
pyohyeonui jayureul nuril su issneun naneun
yesurineuro taeeonal su issneun jinjja hangugin

naui yeonghon mureodajul pyeonghwasijang bidulgi
wiro tteoreojineun tumyeonghan sonagi
daeumnaren haesbit ssodajigil baramyeo chamawassdeon
gotongi jjijgyeojyeo beorin gaji

doel ttaekkaji mukmukhi jikyeoman bodeon beongeori
morachineun hoeori soge jichin moseubi
malhaejuneun gaseume maejhin eungeori
yeojeonhi gaseumsoge ssodajineun biccjulgi

sorasora pureureun sora
saesbarame tteolji mara
changsararae naega mukkin gos
saraseo mannarira 

ต้นสน ต้นสน ต้นสนเขียว
อย่าสั่นเทิ้มในสายลมหนาว
ใต้ลูกกรงที่ฉันถูกมัดไว้
เราจะพบกันอย่างมีชีวิต

นกพิราบแห่งตลาดสันติภาพที่จะนำพาจิตวิญญาณของฉัน
ฝนใสที่ตกลงมาด้านบน
หวังว่าแสงแดดของวันถัดไป
กิ่งไม้ที่ฉีกขาดจากความเจ็บปวดที่ฉันต้องอดทน

คนใบ้ที่เฝ้าดูเงียบ ๆ จนกระทั่งมันเกิดขึ้น
ร่างที่หมดแรงในพายุทอร์นาโดที่โหมกระหน่ำ
พูดถึงปมในใจของฉัน
รังสีของแสงที่ยังคงสาดส่องเข้ามาในหัวใจของฉัน

โรงงานในลำธาร Cheonggyecheon ที่สวยงามของกรุงโซล
เด็กๆ ทำงานอย่างขะมักเขม้นในสถานที่ที่เหมือนเล้าไก่ที่เต็มไปด้วยฝุ่นซึ่งยากต่อการยืดหลังให้ตรง
เด็กๆ ร้องไห้ด้วยนิ้วที่ถูกจักรเย็บผ้าทิ่ม

ขยี้ตาที่ง่วงนอนของพวกเขา ขณะที่ต้องทนหิวเพราะไม่สามารถเรียนรู้ได้
มองไม่เห็นข้างนอก ติดอยู่ในโรงงานที่หายใจไม่ออก
ทำงานทั้งคืนติดต่อกันสองวัน
เลือดสีดำพุ่งออกมาจากคอเพราะฝุ่นที่สะสมอยู่ในอก

ดูนี่สิ เด็กๆ ที่รู้รสชาติที่แท้จริงของฝุ่น
เมื่อฉันอาเจียนเป็นเลือดและมือและเสื้อผ้าของฉันก็เปื้อนเลือดสีดำ
เลือดแห่งความเป็นจริงทั้งหมดได้เปื้อนปกเสื้อของฉัน
ในสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายซึ่งไม่มีที่ซักล้าง

กฎหมายแรงงานที่มีไว้สำหรับคนงานเท่านั้นได้หายไปนานแล้ว
เมื่อฉันถูกไล่ออกอย่างน่าสังเวชหลังจากกินฝุ่นและเป็นวัณโรค
ยังคงดื่มเหล้าที่ทุจริต
ฉันจะเอาเงินเดือนหนึ่งหรือสองเดือนที่ฉันได้รับในเล้าไก่ที่หายใจไม่ออก
ใส่ในอกของผู้หญิงคนหนึ่ง

นกพิราบ ของตลาดสันติภาพที่จะพรากจิตวิญญาณของฉันไป
สายฝนใสที่โปรยปรายลงมาด้านบน
ความเจ็บปวดที่ฉันต้องทนทุกข์ หวังว่าแสงแดดจะสาดส่องลงมาในวันถัดไป
ถูกทำลายลง

คนใบ้ที่เฝ้าดูอย่างเงียบงันจนกระทั่งมันเกิดขึ้น
สายตาที่เหนื่อยล้าในพายุทอร์นาโดที่กำลังโหมกระหน่ำ
พูดถึงก้อนเนื้อในใจ
ลำแสงยังคงสาดส่องเข้าไปในหัวใจของเขา

ถนนยามค่ำคืนในกรุงโซลในยุค 70 ที่เปียกฝน
ฉันคือเจ้าหน้าที่ที่แท้จริงของผู้คนที่สืบทอดเลือดที่เปื้อนของชาติที่ล่มสลายและแตกสลาย
มองทุกสถานการณ์ด้วยตาของฉันเอง และตัดสินและตัดสินใจ

เด็กชายตัวเล็กในโรงงานที่รัดเข็มขัดเพื่อเอาชีวิตรอด
ตอนนี้เขาเติบโตขึ้นมากแล้ว เขาคือพ่อของฉัน
ฉันไม่รู้ว่าอะไรทำให้จิตวิญญาณของพวกเขาโกรธ
แต่ฉันแค่รู้สึกไม่สบายใจกับตัวเอง
/>
ความต้องการขั้นต่ำที่มนุษย์คนหนึ่งสามารถขอได้
มันเป็นความปรารถนาอันแรงกล้าของผู้คนเหล่านี้ที่ละทิ้งลูก พ่อแม่ และสามี และต่อสู้กลับด้วยความตาย
แต่
การทุบตีที่โหดร้ายและสถานการณ์ได้รับการแก้ไขผ่านการจับกุม
การวิพากษ์วิจารณ์ประเทศโดยรวมทำให้เกิดความสับสนเกี่ยวกับความเป็นจริง จอนแทอิลล่มสลายด้วยการถูกเผาตัว
ฉันพูดว่าคนพวกนี้ได้ฝึกฝนหลายสิ่งด้วยร่างกายของพวกเขาซึ่งปัญญาชนรุ่นเก่าไม่สามารถทำได้
นกพิราบตลาดสันติภาพที่จะมาพรากจิตวิญญาณของฉันไป
ฝนตกใสๆ อยู่ด้านบน
กิ่งก้านที่ถูกฉีกขาดด้วยความเจ็บปวดที่ฉันได้อดทน โดยหวังว่าดวงอาทิตย์จะส่องแสงในวันถัดไป
คนใบ้ที่เฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ จนกระทั่งเหตุการณ์เกิดขึ้น
ร่างที่เหนื่อยล้าในพายุทอร์นาโดที่กำลังโหมกระหน่ำบอกฉันถึงก้อนเนื้อในใจ
แสงแห่งความหวังที่ยังสาดส่องเข้ามาในหัวใจของฉัน
ตอนนี้ก็ถึงคราวที่เราจะตัดสินทุกสิ่งด้วยตัวเองแล้ว
ยุคที่พ่อแม่ของฉันมีชีวิตอยู่ด้วยความยากจนในช่วงทศวรรษ 70 และ 80
ความต้านทานและการต่อสู้ในครั้งนั้นไม่อาจแปรเป็นสัดส่วนกับฉันทั้งหมดได้
แต่ยุคการนอนอยู่บนถนน />
จับหางสุดท้ายของยุค 2000 ที่กำลังจะหวนกลับ
ทำลายโซ่ตรวนแห่งเสรีภาพและการถูกจองจำที่ถูกกดขี่ทั้งหมด
ฉันสามารถเพลิดเพลินกับเสรีภาพในการแสดงออก
ฉันคือคนเกาหลีแท้ที่สามารถเกิดมาเป็นศิลปินได้

นกพิราบตลาดสันติภาพที่จะพรากจิตวิญญาณของฉันไป
ฝนใสที่ตกลงมาด้านบน
กิ่งไม้ที่มีความเจ็บปวดที่ฉีกขาดที่ฉันอดทนโดยหวังว่าแสงแดดจะเทลงมาในวันถัดไป
คนใบ้ที่เฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ จนกระทั่งมันเกิดขึ้น
ก้อนเนื้อในหัวใจที่บอกฉันถึงรูปลักษณ์ที่อ่อนล้าของฉันในพายุทอร์นาโดที่โหมกระหน่ำ
รังสีของแสงที่ยังส่องเข้ามาในหัวใจของฉัน

ต้นสน ต้นสนเขียว
อย่าสั่นเทาในลมหนาว
ใต้ลูกกรงที่ฉันถูกมัดไว้
เราจะพบกันอย่างมีชีวิต